کلیات

مهندسی مدیریت پروژه تلفیق علم،هنر و فن است و به منظور آموزش برای انجام فعالیتهای آماده سازی،نظارت و اجرای پروژه به ویژه پروژه های عمرانی طرح ریزی شده است.ویژگی اصلی تخصصی مهندسی مدیریت پروژه،ماهیت بین رشته ای آن است.این رشته تلفیقی از رشته های عمران،صنایع و مدیریت میباشد.

 چه دانشگاههایی این رشته را دارند؟

پیشتر از این بازنگری در رشته های دانشگاهی بر مبنای نیازهای اجتماعی بازار کار و تحولات علمی در ماده 49 برنامه چهارم توسعه اقتصادی اجتماعی جای داده شد و توسعه علوم میان رشته ای در دستور کار دانشگاهها و موسسات آموزش عالی به عنوان 1 ضرورت مطرح گردید.دانشگاه پیام نور نیز به عنوان 1 نهاد علمی آموزشی توجه خود را به این معطوف ساخت و رشته مهندسی مدیریت پروژه را به عنوان 1 تخصص بین رشته ای با کاربری بالا در رفع نیازهای اجرایی -مدیریتی پروژه های عمرانی کشور طرح ریزی نمود.

مقدمه

فضای رقابتی و چالش های فراوان ناشی از آن، سازمان ها را برآن داشته است که منابع انسانی و مالی خود را بر مزیت های رقابتی خود متمرکز کنند و اثربخشی این امر مستلزم سرمایه گذاری در تحقیقات و ایجاد و ارتقاء نوآوری در حوزه های مختلف است. تحقیق و توسعه (R&D)، به معنای یک سلسله فعالیت های بنیادی و سازنده برخواسته از یک ساختار نظام مند است که هدف از آن افزایش دانش انسانی و فرهنگ اجتماعی و بهره گیری از این دانش به منظور خلق ارزش است. امروزه سازمان ها مهمترین سرمایه خود را دانش می دانند و در تاش هستند تا این دارایی نا مشهود را در تمام بخش های سازمان خود گسترش دهند و با بکارگیری صحیح و مناسب آن، مزیت های رقابتی موجود را ارتقا دهند و یا همچنین مزیت های رقابتی جدیدی خلق کنند.

کتاب پیش رو تلاشی است در جهت گردآوری آخرین دستاوردهای محققین خارجی، داخلی و تجربیات کشور های پیشرو در حوزه تحقیق و توسعه و همچنین گزارشی از نتایج تحقیقات میدانی که از سوی نویسندگان در جهت بومی سازی و توسعه دانش موجود در حوزه مدیریت پروژ ههای تحقیق و توسعه صورت گرفته است. محققین در این کتاب تاش کرده اند تا دانش مدیریت پروژه را در جهت ارتقای فرآیند جذب ایده، تعریف و مدیریت پروژه های تحقیق و توسعه در سازمان اتکا بکار گیرند که م یتواند به عنوان الگویی برای سایر سازمان ها و شرکت ها مطرح شود.

در ارزیابی کیفی، ریسک های شناسایی شده پروژه مورد بررسی قرار می گیرد و بر اساس میزان اهمیت اولویت بندی می شوند تا در گا م های بعدی فرایند مدیریت ریسک مورد توجه و مراقبت بیشتر قرار گیرند . همچنین ریسک های پروژه دسته بندی م یشوند، تا قسمت هایی از پروژه که بیشتر در معرض ریسک هستند، مشخص گردند . مشکل این است که در ارزیابی کیفی، هر ریسک به صورت مجزا و مستقل از سایر ریسک ها بررسی می شود و میزان احتمال وقوع و تأثیر آن بدون توجه به وقوع یا عدم وقوع سایر ریسک ها ارزیابی می شود. در حالی که به ندرت در پروژه ای تنها یک ریسک یا تنها گروهی از ریسک های مر بوط به هم به وقوع می پیوندند، در عمل مجموعه ای از ریسک ها رخ می دهند. بدیهی است که ریسک ها بر یکدیگر تأثیر دارند و وقوع یکی احتمال بروز دیگری را افزایش یا کاهش می دهد، یا تأثیر آن را بیشتر یا کمتر می کند. حتی گاهی رخ دادن یک ریسک ممکن است باعث بروز ریسک های جدیدی در پروژه گردد . در حقیقت بزرگترین نقطه ضعف ارزیابی کیفی ریسک این است که هر ریسک را به صورت مجزا مورد بررسی قرار می دهد. همچنان که بررسی جداگانه ریسک ها امری ضروری است، به همان مقدار نحو ة تأثیر کلی ریسک ها بر پروژه نیز مهم تلقی می شود. این واقعیت پیچیدگی فرایند ارزیابی را به شدت افزایش می دهد.